Sfeerreportage

Intro:
We staan hier op het Sint-Jansplein aan De Ark, de grootste dierenzaak van Antwerpen-Noord. Hier hebben ze een gigantisch aanbod aan allerhande beesten, van kleine schattige knaagdieren tot grote enge reptielen. We hebben hier afgesproken met dierenverzorger Bart Haentjes die ons een rondleiding in de Ark en in zijn leven als verzorger gaat geven.

Voxpop

In de Arabische wereld heerst er momenteel veel onrust. Bevolkingsgroepen protesteren daar tegen het repressieve beleid van hun regering. Maar, hier in België hebben we geen regering.

Zouden wij daarvoor betogen?

Sfeerverslag Antwerpen-Noord

Antwerpen-Noord. Wat valt daar in godsnaam te beleven?

Het district lijkt vooral een leefbuurt. Grenzend aan het Centraal Station, de Italiëlei, Antwerpen-Dam en de Ring.

Een eerste indruk is hoe berooid alles aan doet. De sfeer is veeleer ingetogen dan bruisend. De omgeving doet triestig aan. Maar de mensen die we tegenkwamen waren altijd eerder open en opgetogen dan, zoals ik het verwachtte, semi-depressief. Sommigen misschien een beetje excentriek maar dat kunnen we gerust karakter noemen.

Een problematiek vinden in deze buurt zal geen probleem zijn.

Sfeerreportage over de Handschoenmarkt

Elke maand brengen we een bezoekje aan de gezelligste plekjes in Antwerpen. En deze maand is het de beurt aan de handschoenmarkt. De naam handschoenmarkt doet misschien niet meteen bij iedereen een belletje rinkelen, maar toch is dit 1 van de bekendste pleinen in Antwerpen dankzij de prachtige Onze-Lieve-Vrouwe kathedraal. We begonnen onze reis bij een Amerikaanse toerist, en eindigden in café Paeter’s vaatje bij de sympathieke barvrouw Ellen.

Voxpop

Deze winter kende België uitzonderlijk veel sneeuw. Meestal is dat leuk, maar wat vonden de Belgen er van na al snel de derde winterprik? Ik zocht het uit in de Stadsfeestzaal.

Taaie mensen

Het gedrag van mensen fascineert mij enorm. Gedrag kan je situeren op alle vlakken van de mens en wereld. Je ziet het bij anderen, je voelt het bij jezelf, maar weten we het?

Met zulke vragen worstel ik vaak tijdens onnozele tramritjes. Zodat ik even wat breder kan denken dan de eigen kleine, bekrompen leefwereld van mensen.

De laatste kwestie waar ik mee zit is waar mentale en fysieke kracht vandaan komen. Niet zo zeer individueel als collectief.

Als je naar de Mongolen kijkt onder leiding van Genghis Khan zie je dat zij enorm veel hebben veroverd. Vrijwel heel Eurazië lag aan hun voeten op een zeker moment. Hoe kan dat?

Hoe is het mogelijk dat een volk de helft van een continent verovert, onder leiding van 1 man, in minder dan 60 jaar.

Hun mentale “instelling” als het ware, volgens mij. Zij pakten af wat zij wilden, en wat zij wilden was afpakken. Op de barre en koude steppes van hun moederland overleefde enkel de sterkste.

Op lichamelijk en mentaal vlak moest je enorm sterk staan. Anders kon je de bittere kou, harde werken en de bittere angst voor de dood niet trotseren.

Zijn het dan de harde steppes dat hen sterk maakte, of bleven enkel de sterksten over op de steppes?

Daar ben ik nog niet helemaal uit.

Meer volgt later.

De Handschoenmarkt: een verslag.

Het eerste dat we deden was de plaats verkennen. De kathedraal, souvenirwinkeltjes, pizzeria’s en cafeetjes zagen we zoals verwacht. De chocolatier en het kantwinkeltje daarentegen hadden onze ogen nog niet opgemerkt.

Na enkele minuten rondwandelen waren we al rond. Dus gingen we om raad bij de uitbaters van de souvenirwinkeltjes. Van hen kregen we de hele legende van Nello en Patrasche te horen en de geschiedenis van de gebouwen. Duidelijk geen gebrek aan vriendelijke mensen.

Het putteke van Quinten Matsijs en de gedenksteen van bovengemelde Nello en Patrasche zijn ook niet weg te denken, maar daarover later meer.

We zijn dus goed gedemarreerd.

To do homework.

Om met de deur in huis te vallen, de blogpost van Andrew Sullivan is een dijk van een artikel. Er valt weinig op aan te merken maar ik kan het wel aanvullen.

Sullivan oppert dat de aantrekkingskracht van een blog door de blogger komt. We zijn geïnteresseerd in het artikel, het nieuws, de informatie omwille van de persoon die er achter zit en dat schrijft. De onmiddellijke terugkoppeling die je kan krijgen als blogger -en lezer- werkt dat nog eens sterk in de hand door de verpersoonlijking. De persoon zit achter die computer net zoals jij en hij leest jou comment, net zoals jij zijn post leest.

Maar iets dat naar mijn mening tamelijk belangrijk is, is ook de interesse-overeenkomst. Internet zit barstensvol informatie en nieuws dat jou allemaal om ter hardst wil bereiken. Té veel informatie, waardoor bijvoorbeeld ik noodgedwongen mijn toevlucht neem tot “aggregators”. Dat zijn systemen die simpel gezegd veel informatie, van veel verschillende bronnen, verwerken tot één kanaal. Zo heb je een RSS-reader die kleine brokjes informatie (tekst, foto’s, ..) als berichten ontvangt van verschillende websites, zodra dat dit bericht daar werd geüpload. Zo open je één programma om al je nieuws te ontvangen in plaats van tientallen websites te bezoeken.

Een blog doet in sommige gevallen net hetzelfde. Het verzamelt informatie van allerlei bronnen en voegt ze samen tot één kanaal: de blog. De selectie van informatie gebeurt op de meest menselijke manier: overeenstemming van interesses. Van een aantal bloggers kan ik zó zeggen dat wanneer zij naar een artikel of Youtubefilmpje of wat dan ook verwijzen, die informatie mij sowieso gaat interesseren. Ik weet dit omdat ik hen al even volg en ik hun interesses en dada’s ken. Daar ligt voor mij de persoonlijke band, alhoewel die voor mij louter functioneel en niet emotioneel is.

De zin van de Europese verkiezingen

Afgelopen dinsdag (12 mei) hadden we een gastlector op bezoek. Deze keer in teken van de maatschappelijke topics (over Europa).

Robert Verschooten, zo heette de man namelijk, hoorde bij het ESIC. Oftewel Europees Studie- en Informatiecentrum. Volgens hem fungeert dit centrum een beetje als de observator van Europa. Zijn hoofdpunt was natuurlijk de Europese verkiezingen die als voornaamste kenmerk en zingeving simpelweg de invloed van de kiezer bezit.

Maar wat hij vooral liet doorschemeren is hoe de Europese Unie dé oplossing is. Hij probeerde namelijk de EU een beetje te verkopen aan ons. Alsof ik er nog niet van overtuigd ben dat de EU het “algemeen welzijn” kan verbeteren. Eerst legde hij kort uit wat de EU is nu, wat de belangrijkste kenmerken van de EU zijn enzovoort. Maar de helft van de presentatie ging toch over dat verkopen van de EU. Zo somde hij een viertal negatieve opvattingen op over de EU en probeerde die “met ons” (helemaal niet met ons, hij zei gewoon zijn ding) op te lossen. Het kwam er dus op neer dat we de negatieve opvattingen zouden afbreken en de positieve kanten van de EU naar boven laten komen.

Al bij al vond ik het redelijk ok. Maar dan vooral omdat ik vanuit mezelf zo geïnteresseerd ben in Europa. De gastlector zelf was een tikkeltje excentriek en deed mij nogal oud aan. Hij had wel interessante dingen te vertellen maar dat waren dingen die ik ook zelf kon vinden of kon horen van onze andere lectoren in de andere vakken (recht e.d.). Daarbij vond ik het nogal misplaatst om aan een groep studenten journalistiek deze vorm van reclame of zelfs propaganda voor te schotelen. Natuurlijk kon ik dat verwachten van een medewerker die als taak heeft te communiceren over de EU, maar toch.

De KiesKwies

De KiesKwies, wat een gedrocht van een naam! Maar het ligt wel in de mond. Deze ‘kwies’ over het reilen en zeilen van Europa moesten we doen in opdracht van school, in teken van de maatschappelijke topics over Europa natuurlijk.

Ik zal je even begeleiden door deze quiz. Je begint namelijk met het kiezen van een personage dat jou het beste ligt. Vervolgens moet je je tegenstanders uitkiezen, elk met een ander IQ om de spanning hoog te houden. Dan krijg je de quiz voorgeschoteld die opgedeeld is in vier levels. Tijdens elk level krijg je vijf vragen over een bepaalde thematiek. Deze vragen moet je zo snel mogelijk beantwoorden want je krijgt normaal gezien twintig seconden, maar dat is buiten je tegenstanders berekend, deze “zoeken” namelijk ook naar het correcte antwoord.

Zelf heb ik voor het mannetje met de gele achtergrond gekozen en de personages met een IQ van 100 en van 130 als tegenstanders gekozen. Uiteindelijk heb ik nog een score van 10 behaald, net erdoor! Maar sommige van de vragen lijken dan ook zeer logisch en té onnozel.. Misschien dat de lessen en de gastlector over Europa hieraan hebben bijgedragen?